Vanaf 1 januari 2014 is de geestelijke gezondheidszorg (ggz) verdeeld in drie zogenaamde echelons.
De huisarts heeft bij het inschatten van de ernst van een aandoening en de daarbij passende verwijzing naar het juiste echelon een spilfunctie. Bepalend voor de verwijzing zijn o.a. diagnose, ernst, beloop, risico en complexiteit. Gehoopt wordt dat de kosten in de ggz hiermee kunnen worden beteugeld.
- Lichte klachten worden afgehandeld door de huisarts zelf die daarbij kan worden geholpen door een praktijkondersteuner (POH). Incidenteel kunnen zij een ZGP inschakelen voor advies. De kosten hiervan zijn voor rekening van de huisarts. Uw jaarlijkse eigen risico wordt niet aangesproken.
- Het volgende echelon is de zgn. generalistische basis-ggz (GB-GGZ). Vroeger sprak men van de "eerste lijn". Het betreft dan meestal kortdurende en/of weinig intensieve behandeling. Psychologen zijn vaak de hoofdbehandelaar, maar zij kunnen een consult aanvragen bij een ZGP. Uw jaarlijkse eigen risico wordt hiervoor wel aangesproken. U hoeft echter geen eigen bijdrage per sessie te betalen.
- Het echelon waarin specialisten als ZGP's en psychotherapeuten de hoofdbehandelaar zijn is de gespecialiseerde ggz (G-GGZ), vroeger de "tweede lijn" genoemd. In de G-GGZ worden de kosten berekend via de DBC-systematiek, een ingewikkeld systeem waarin niet wordt afgerekend per verrichting, maar per volledige behandeling. Hiervoor wordt een gemiddelde prijs in rekening gebracht. De wijze van afrekening en de hoogte van de vergoeding is afhankelijk van het soort polis dat u hebt en van de vraag of uw psychiater een contract heeft gesloten met uw verzekeraar. Hieronder wordt dit verder toegelicht.